SIKYO
Written By Don Vittorio C. Villasin
Isang araw, sa isang paaralan ay may sikyo. Malamang. Kailangan ito upang may magbantay sa mga estudyante, guro at iba pang empleyado na papasok at lalabas ng paaralan.
Ang sikyo na tinutukoy ko ay ay papangalanan nating Kuya Juan. Mabait siya. Matagal na siyang sikyo sa St. Jude College of Nursing. May asawa siya, at salamat sa Diyos wala pa siyang anak na pinapakain. Sa hirap ng buhay ngayon, hindi rin dapat gaano iniisip na mag luwal ng punlay ng buhay upang makabuo ng panibagong kaluluwa hangga't hindi pa gaano nakai-ipon. At sa lagay ni Kuya Juan, mahirap 'yon dahil hindi naman siya nakatapos ng 4-year course sa college at ang suweldo niya sa pagiging sikyo ay hindi hamak na lagpas lang ng onti sa minimum wage na ino-offer sa bansa. Ang asawa naman niya ay nakiki-extra lang sa parlor ng kaibigan nitong bakla.
Pero gaya ng ibang kalalakihan, si Kuya Juan ay mapagbiro, palatawa, at makulet. At gaya ng ibang lalaki, si Kuya Juan ay malapit din sa mga kababaihan. Lalong-lalo na sa mga estudante. Malamang. Sikyo siya ng isang College of Nursing e.
Isa sa mga kabiruan niya ay si Elsa. Hindi niya tunay na pangalan. Dalaga ito na masasabi nating maganda talaga. Makulet din ito, at kabiruan lagi si Kuya Juan.
"O, Elsa, 'san ka nanaman pupunta? Cutting ka nanaman ha." biro ni Kuya Juan.
"Siyempre naman Kuya, 'san pa ba? E di sa dorm magpi-finger!" sasagot si Elsa.
Normal lang sa kanila ang ganitong biruan. Walang malisya.
Pero siyempre, si Kuya Juan ay lalake din. At gaya ng ibang lalake, medyo may impact 'yung mga ganung jokes.
Hindi na rin minsan maitanggi ni Kuya Juan na may pagnanasa siya kay Elsa. Alam niya din naman na sa dinami-dami ng naging kasintahan ni Elsa, lahat ng mga ito ay napasok ang kanyang pinaka-tatagong kweba. Yun e kung nakatago pa nga ba ito. Maaring may karatula na sa harap ng kuwebang ito na "Please Come in, We're Open" o kaya e "Insert Here to Continue".
Hindi tigang si Kuya Juan. Madalas niya naman diligan ng punlay ang kuweba ng kanyang asawa. Pero minsan, nararamdaman ni Kuya Juan na nakaka-sawa na. Parang isang estudyanteng paulit-ulit na pumasok sa isang museum at nag-sawa na sa mga laman nito.
Kumbaga e kailangan na ng bagong pang hasa ng espada niya. Kailangan na ng bagong sawsawan para sa lumpia. Bagong ulam para sa kaning bilasa.
Kaya isang gabi, nag-uwian na ang lahat. Night duty si Kuya Juan. Tahimik na ang mga corridor ng St. Jude College of Nursing. Wala nang tao. Hindi naman malaki ang paaralan. Dalawang building lang. Madali itong ikutin. Pero siyempre, nakakatakot pa din. Gaya ng karamihang tao, si Kuya Juan ay may takot sa dilim. Pero kailangan niyang labanan ito upang magampanan ng maayos ang trabaho niya na pinagkukunan niya ng pera na siyang kailangan niya para mabuhay sa araw-araw. Kaya baon ang flashlight, pumasok siya sa grounds ng paaralan.
Bumungad sa kanya ang quadrangle. Andun pa ang kotse ng Dean. Mukhang nag-overtime ata. Pumasok siya sa building at nag-ikot sa ground floor. Tahimik. Madilim. Tanging tunog ng mga yapak niya ang maririnig.
Umakyat siya sa second floor. Tahimik din. At natanaw niyang may ilaw nga sa opisina ng Dean. Hindi na niya pinuntahan ito at baka mag-wala lang ito dahil sa pagkakagulat sa kanya. Chi-neck niya ang mga CR. Sa lalake muna. Ambaho. Ampanghe. Napadura pa siya sa may lababo. Sinunod niya ang sa pambabae. Ambango. Amoy pinipig.
Umakyat siya sa third and last floor. Mas lalong tahimik. Naglakad siya sa corridor at sinilip ang mga classroom. Medyo natakot siya dahil parang naiisip niya na may nakaupo sa mga silya. Naglakad siya papuntang CR. At lalong tumatayo ang mga balahibo niya. Meron siyang naririnig na tunog...parang ungol...at kada lapit niya papuntang CR ay lalo itong lumalakas, bumibilis...kinikilabutan na si Kuya Juan. Nagpapawis na ang kili-kili niyang may tawas...
Nanginginig niyang tinutok ang flashlight sa pinto ng CR...at pagbukas niya....
Bumungad sa kanya ang hubong katawan ni Elsa, naka-tuwad at may isang lalake sa likuran nito na uma-ariba.
Nagulantang ang dalawa sa biglang pag-eksena ni Kuya Juan. Agad na iniluwal ng lalake ang kanyang pag-aari at nagsuot ng pantalon. Si Elsa naman ay tumayo sa may sulok, nagbibihis.
"Putangina niyo, anong ginagawa niyo? Gusto niyong isumbong ko kayo?"
"Kuya, 'wag ka na lang maingay alam mo naman posisyon ko dito e." sagot ng lalake. Namukhaan ni Kuya Juan na ang lalaking ito ay anak ng Dean.
"Hindi pwede. Ako masisisante dahil d'yan e. Tangina, dun ko sa nanay mo magpaliwanag hali kayo!" sabi ni Kuya Juan.
"Kuya..." humabol ng salita si Elsa.
Tinignan siya ni Kuya Juan. Hindi pa pala ito nagsusuot ng damit. At sa liwanag ng flashlight at konting ilaw mula sa mumunting bintana sa CR, nakita ni Kuya Juan ang katawan ni Elsa. Unti-unting naramdaman ni Kuya Juan na tumatayo ang kanyang alagang ahas.
"Hoy, ikaw...d'yan ka sa labas. Magbantay ka. Hindi ko na kayo isusumbong." utos ni Kuya Juan dun sa anak ng Dean. Sumunod naman agad ito.
Sinara ni Kuya Juan ang pinto ng CR, naghubad ng pantalon at umariba na din kay Elsa.
Pumayag naman ang babaeng sabik sa ahas.
Namuo ang init. Masarap pala ang lasa ng bagong ulam kahit na may una nang tumikim nito.
Ang init ay naging lava sa bulkan na malapit ng sumabog.
Biglang lumiwanag sa loob ng CR, at may mga anino itong kasama.
Sa isang sulyap, nakita ni Kuya Juan ang Dean kasama ang anak nito at ang Presidente ng School, pinapanood siya na umaariba kay Elsa. Sa pagmamadali niya, ang lava na sana ay nai-dilig niya sa kweba ni Elsa ay tumalamsik sa halip sa sapataos ng Dean at ng Presidente.
"Yan po oh, huling-huli niyo naman. Pinipigilan ko na nga po siya...sabi ko hindi na sila nahiya sa pandudumi sa pangalan ng school natin." sabi ng Anak ng Dean.
Anu mang protesta ang gawin ni Kuya Juan, kahit sabihin pa niyang nauna ang anak ng Dean, wala na siyang panalo.
May trabaho pa kaya siya bukas? Ay! Baka ma-T.V pa siya.
January 24, 2011
Written by: Don Vittorio C. Villasin
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento